Als GroenLinksaf Waalwijk zijn wij doorgaans bezig met lokale politiek. Maar de gebeurtenissen van de afgelopen maanden in de landelijke politiek geven stof tot nadenken. Met name de samenwerking op links tussen GroenLinks van Partij van de Arbeid is in onze partij een actueel gespreksonderwerp. Er zijn voorstanders van de samenwerking en er zijn leden die het niet zo zien zitten. En regelmatig komt de vraag naar voren welke invloed het heeft op onze lokale partij. We zijn dan wel geen GroenLinks afdeling, maar er zijn natuurlijk wel overeenkomsten.
Fractievoorzitter Frank den Braven vraagt zich af…
What’s another year?
Ik ben nooit echt een liefhebber van het Songfestival geweest. Ik vind dat een beetje “Middle of the Road” muziek. Muziek waarvan de industrie de massa graag wil laten geloven dat het belangrijk en vernieuwend is. Dat is het niet natuurlijk, maar zo is het Songfestival wel ooit begonnen. Het was een platform waar nieuw Europees muzikaal talent zich kon laten zien. Een bundeling van creativiteit die “kleine” talenten de mogelijkheid bood zich te laten zien op een groot toneel. Zo zijn wij ook ooit begonnen. Waalwijk Linksaf, een partij waarin een aantal kleinere politieke groepen gingen samenwerken zodat ze hun geluid aan een groter publiek konden laten horen. Toen, in 1982, was dat spannend en onzeker, maar achteraf gezien was het een prima stap. Sinds de eerste verkiezingen waar we aan meededen zijn we een stabiele factor in de Waalwijkse politiek. Al is Waalwijk niet massaal linksaf gegaan, we hebben het beleid minimaal een mooie duw in de juiste richting gegeven.
En nu zijn we GroenLinksaf. Een naam die duidelijk moet maken dat er een politiek inhoudelijke link is tussen GroenLinksaf en Groenlinks. Ooit was dat logisch, duidelijk, en electoraal slim; nu is het een naam waarvan je je af moet vragen of hij nog staat voor de idealen die wij willen uitdragen. GroenLinks gaat in November landelijk de samenwerking met de PvdA aan, en wellicht volgt er meer. Dat zal best slim zijn, maar alhoewel ik die andere partij een lauwwarm hart toedraag, is er een reden dat ik bij Linksaf zit, en niet bij de PvdA. Een verregaande samenwerking met een partij die als regeringspartner nou niet echt uitblonk in het implementeren van beleid waar wij vrolijk van werden, is misschien strategisch slim, maar of GroenLinks daar haar idealen mee gaat waarmaken? Ik heb daar zo mijn ideeën bij, maar op zich doen die er niet toe. In deze raadsperiode gaat er ook nog niet zo veel veranderen. Afhankelijk van hoe een en ander er landelijk gaat uitzien na November ligt er echter wel een dilemma.
De bedoeling van de samenwerking is dat de GL/PvdA combinatie groot genoeg wordt om in de regering te komen, en die kans is groter dan hij voor GroenLinks ooit geweest is. Dat klinkt goed, maar voor mij voelt het een beetje als de teloorgang van gepassioneerd muzikant die na jaren van prachtige muziek maken in de marge bereid is om een commerciële smartlap te zingen. Het is wel niet zijn eigen mooie muziek, maar hij wordt in ieder geval gedraaid op de radio. Het optreden van de PvdA de afgelopen decennia heeft mij niet het vertrouwen gegeven dat het met deze samenwerking allemaal goed komt. GroenLinks gaat de komende periode afscheid nemen van een aantal sterke Kamerleden, en zal haar programma idealistisch verdund zien door samenwerking met de wat meer centrum-links georiënteerde PvdA. Wat zorgelijker is, is dat meerdere PvdA prominenten vraagtekens zetten bij het “elitaire” karakter van GroenLinks. Volgens deze PvdA-ers is GroenLinks niet “echt” betrokken bij de mensen die het niet bolwerken in onze maatschappij, niet echt voeten-in-de-klei-links. Dat is best wel ironisch, zeker als je je bedenkt dat deze critici tijdens hun wacht met de participatiewet de afbraak van ons sociaal stelsel definitief vormgaven. Helaas is die ironie niet aan iedereen besteed, en is het frame voor ons lokaal wel schadelijk! Kortom, GroenLinks loopt de kans een kwakkelende partij bestaansrecht te geven ten koste van haar eigen idealen. Om het allemaal nog erger te maken, wordt dan ook nog eens één van de boegbeelden van de oude PvdA lijsttrekker. Nog een gemiste kans. Als we nou gewoon één of twee jonge mensen de kans gegeven hadden deze kar te trekken. Nee, als we de Songfestival analogie nog even doortrekken, kiest men er voor de plaats op het podium af te staan aan een oude popster op zijn retour. Oeps, nou geef ik toch mijn mening…….
Begrijp me niet verkeerd. Het is goed mogelijk dat deze samenwerking de politieke coup van de eeuw gaat zijn, en het is zelfs mogelijk dat de PvdA zichzelf gaat herontdekken als socialistische partij. Elke keer dat we gaan slapen volgen we ten slotte het StarTrek credo: To Boldly Go Where No One Has Gone Before. Niemand weet wat de toekomst brengt, we kunnen alleen maar hopen. We weten wel dat de GroenLinks/PvdA combinatie niet staat voor de basis waaruit Waalwijk Linksaf ontstaan is. Het lijkt mij dan ook logisch, en wellicht ook electoraal slim, om nu al terug te gaan naar onze roots. Wij zijn Linksaf uit Waalwijk. Wij zijn niet GroenLinks, wij zijn niet de PvdA, en wij zijn zeker geen combinatie van de twee! Of we dat ooit kunnen worden is een vraag die ik nu niet kan, en misschien ook wel niet wil beantwoorden. Maar dat hoeft ook niet. Wellicht is het goed om daar over een jaar of 2 nogmaals naar te kijken. Hoe dan ook, voor mij persoonlijk is het overduidelijk dat de huidige vlag de lading niet meer dekt. Wij zijn Linksaf, en ik heb niet er zoveel zin in om onze partij als Puppet on a String haar Waterloo te laten vinden.
Met vriendelijke Linksaf groet,
Frank
Penningmeester Geert staat er zo in…
Haastige spoed is zelden goed……
In de jaren voorafgaand aan 1990 was het bij elk van de “kleine linkse partijen” (PPR, EVP, CP en PSP) onrustig. De meerderheid van dezer partijen zagen de kansen die een fusie bood en wilden daarvoor de handen uit de mouwen steken. Maar in elk van deze partijen waren ook flink wat leden die de handdoek in de ring gooiden en hun lidmaatschap opzegden. En nogal wat van die mensen zagen later dat het nieuwe GroenLinks aantrekkelijk genoeg was om zich er (weer) bij aan te sluiten.
Nu, in 2023, is het onrustig in GroenLinksaf in Waalwijk. Een aantal leden wil niet “geafficheerd” worden met GroenLinks, nu die de wissels zo heeft gelegd dat ze kan rangeren met het treintje van PvdA om samen een grotere trein te worden. Of men wil absoluut niet worden gezien als sympathiserend met de PvdA. Wederzijdse beeldvorming draagt hier helaas toe bij – maar deze kan in een goede dialoog zeker worden bijgesteld.
Het samenvoegen van treinen zie ik nu anders gebeuren dan voor 1990. Nu blijven GroenLinks en PvdA organisatorisch apart, maar hebben een gezamenlijke kieslijst en gaan aan de slag met een gezamenlijke fractie in Eerste en in de Tweede Kamer. Het proces wordt anders vormgegeven dan rond 1990. Ik zie dat nogal wat mensen dat lastig vinden.
Deze trein kan op landelijk niveau met een sterke locomotief (en dan bedoel ik niet de lijsttrekker, want die is van korte duur. Het gaat mij om een ijzersterk programma) beter allerlei “rode” én “groene” idealen bereiken. Er wordt van uitgegaan dat “rank and file” gaan volgen. Maar als ik hier plaatselijk kijk naar de reacties zal dat nog wel een “dingetje” worden……. Ik zie dat er nauwelijks wordt gekeken naar de kansen die een samengaan biedt, maar men vooral leeuwen en beren bespeurt. Het is aan ons als leden van GroenLinks (die toch een groot deel van GroenLinksaf vormt) om dan daar actief mee aan de slag te gaan. En ervoor zorgen dat wat dan ontstaat door niemand als élitair gezien kan worden, waar iedereen zie dat milieu en klimaat worden gerealiseerd door een stelsel waarbij de sterken veel meer bijdragen tot de oplossingen en de zwakkeren veel meer steun gaan ondervinden.
In de Tweede Kamer hebben PvdA én GroenLinks steken laten vallen. Frank geeft terecht aan dat die Participatiewet te sterk is omarmd door de PvdA. Maar – om een ander negatief voorbeeld te noemen – dat verrekte leenstelsel voor studenten – die voor de jongens en meiden uit de financieel zwakkere gezinnen funest is gebleken – is veel te lang te vuur en te zwaard verdedigd door Klaver. Als je terugblikt naar de afgelopen 20 jaar hebben beide partijen zeker steken laten vallen. En plaatselijk was de PvdA. inderdaad vaak gewoon vijandig – met wat mij betreft als dieptepunt het wegsturen van onze wethouder in 2008. Kinnesinne op plaatselijk niveau vind ik daarmee verklaarbaarder. Een grondige dialoog is ook hier zeer zeker nodig.
Nu gaan er stemmen op om GroenLinksaf een andere naam te gaan geven. Een proces waarmee we – vind ik – veel te veel duur kruit gaan verschieten. Ongeacht welke naam we het ook gaan geven: volgens mij zal zowel GroenLinks als ook de PvdA de langste tijd van bestaan allang achter zich hebben gelaten. Met gezamenlijke fracties in Eerste én Tweede Kamer kan je niet anders dan koersen naar een samensmelting tot één organisatie met één naam. Ik kan me heel goed voorstellen dat, ervan uitgaand dat door die samensmelting een inhoudelijk interessante linkse partij komt waar veel GroenLinksaffers zich in gaan herkennen en waar ze dus deel van willen uitmaken. Dus niet weglopen voor deze ontwikkelingen en niet in het defensief in je eigen ivoren torentje. Hard knokken om te laten zien dat we niet GroenLinks en ook niet PvdA zijn, maar dat we in gezamenlijkheid aan een nieuwe, inspirerende stroming pionieren.
Ik zou zeggen: hou die naam GroenLinksaf nog even aan. Bespaar je de energie die je wegspoelt bij een naamswijziging. Want die naam – die zal volgens mij met niet al te veel jaren sowieso niet geafficheerd meer kunnen worden aan één of twee partijen…
Geert
En jij? Wil jij je mening met ons delen of ben je benieuwd naar wat andere leden vinden? Je bent van harte welkom om met ons van gedachten te wisselen tijdens onze maandelijkse koffieochtend of een van de andere activiteiten. Kijk in de agenda waar je ons tegen kunt komen. Via de mail of op een andere manier mag je ons natuurlijk ook je mening laten weten.
